Verslag: Rottnest Channel Swim

Voor de start

Het is 03:00 uur en ik word wakker gemaakt door het fijne geluid van de ochtendwekker. Vandaag is het zover, denk ik. 20 km naar het eiland zwemmen, dat gaat lukken. Ik sta op en ga gelijk naar de keuken voor een stevig ontbijt. De afgelopen drie dagen heb ik me al helemaal volgestopt met pasta, rijst en lekker vlees. Ik denk bij mezelf: Ach, het is de laatste keer nog één keer helemaal vol eten en dan zit het erop. Waar ik normaal 3 “Weet-Bix” repen neem met een banaan erdoor, pak ik nu een schaal en stop er 5 repen in. Daarna stop ik er twee bananen bij en een beetje honing. Melk erbij en voilà, het eerste ontbijt is klaar.

Vervolgens de stadaard routine: tas pakken, zwempak aantrekken, insmeren met zonnebrand noem het maar op. Om 04:15 uur word ik opgehaald door Garth. De man in de kajak die mij tijdens de race zo goed mogelijk naar het eiland gaat navigeren. Eenmaal in de auto gekomen start ik aan mijn tweede ontbijt: pastasalade die ik twee dagen terug had gemaakt. En het is een flinke bak. Weer denk ik: de laatste keer voor de grote wedstrijd, alles wat ik nu eet heb ik nog mooi meegenomen. Naast het eten heb ik ondertussen ook al minimaal 2 Liter aan sportdrank, water en melk gedronken. En vlak voor de wedstrijd is dit aantal al naar 3,5 Liter gestegen.

We komen een uur voor de wedstrijd op startlocatie aan. Ik moet mijn timing chip ophalen en Garth bereid zijn kajak voor. Daarna de tattoo nummers opplakken en invetten. Helaas is het vaseline niet zo bestand tegen het zoute water en de hitte die hier heerst; bij de vorige wedstrijden kreeg ik last van een flink aantal pijnlijke schuurplekken (en zelfs sneeën). Daarom was ik bij deze wedstrijd uitgerust met schapenvet. Niet het lekkerste spul om op te smeren, maar het hielp wel goed tegen de schuurplekken en daar gaat het om.

Inmiddels is het bijna 05:30 uur. Nog een kwartier en dan start ik. Langzaam loop ik naar de startpositie waar al een aantal zwemmers zich hebben verzameld. Een vrouw loopt naar me toe en ze zegt: “oh man, you look very handsome.” Dus ik dacht: nou dat hoor je ook niet elke dag van iemand die je nog nooit hebt gezien. Het was nog pikkedonker op de startlocatie maar het zou een hete dag worden; ik was al aan het zweten bij de start. Daarom had ik besloten om elke 15 minuten wat te drinken zodat mijn vocht goed op pijl zou blijven.

Zoals jullie weten was ik druk op zoek naar het vinden van een support boat, twee weken voor de wedstrijd. Terwijl Garth en ik bezig waren om naar de start te gaan, zorgde Max, de schipper, dat de boot op de juiste positie kwam te liggen voor de start. Omdat we starten op het strand kan je niet dezelfde ochtend je eten en drinken op de boot brengen. Je moet dus de dag van te voren zorgen dat je spullen op de support boat terecht komen. Bruce, die voor mij het eten aanreikte tijdens de wedstrijd, zorgde dat hij rond 04:00 uur bij Max was.

Daar gaan we!

Het is nu 5 minuten voordat de wedstrijd begint. Ik zorg nog even dat mijn badmuts en brilletje helemaal perfect zitten en dan begint het aftellen. We starten vanaf het strand, er wordt keurig netjes afgeteld en niemand start te vroeg. We beginnen te rennen en starten met zwemmen. Tussen de 500m en de 1000m was het de bedoeling dat je je kajakker ging vinden. Ik zag Garth gelijk, goed herkenbaar aan zijn oranje pet en gele shirt. Vervolgens tussen 1000m en 1500m is het de bedoeling dat je je support boat vindt. Ik had met Garth afgesproken dat hij mij zou begeleiden naar de boot en dat ging ook allemaal prima. Als je op 1500m nog niet je boot gevonden had mocht je niet verder zwemmen.

Terwijl ik naar het 1500m punt zwom, kwam ik ook weer een paar kwallen tegen. Ik had gezegd tegen mijn crew: “Ik neem een anti-histamines (pil tegen de kwallenbeten) voor de start en als ik er dan nog één wil dan zeg ik het tegen jullie.” Al voordat ik het water in was had ik bedacht dat ik die pil niet had genomen. Ik werd één keer gestoken: oke dat is niet zo erg. Een tweede keer: Hmm als het zo de hele tijd is dan wordt het wel vervelend. En tot slot een derde keer, die was goed raak op mijn hele gezicht en lippen. Toch maar zo een pil vragen voor de zekerheid…. Dus dat deed ik en daarna was ik misschien nog maar één keer gestoken gedurende de hele race.

Het grappige was, dat mijn crew dacht dat er iets goed mis was. Omdat zij er natuurlijk vanuit gingen dat ik al zo een pil had genomen. En dat ik dus om mijn tweede vroeg. Achteraf konden we daar allemaal om lachen.

Nou voorbij het 1500m punt. Omdat het zo een warme dag was hadden we afgesproken dat ik elke 15 minuten wat te drinken zou nemen. Afwisselend vloeistoffen, energy gels, bananen. Ik had van dat sportpoeder wat je met water moet vermengen en Up&Go’s. En dat is een soort vloeibaar ontbijt waar alles in zit wat je nodig hebt. Mijn race-indeling was rustig starten en dan bij de 10km versnellen en meer racen. Ik telde het aantal keren dat ik ging drinken zodat ik ook wist hoe lang ik ongeveer aan het zwemmen zou zijn. Oké dit wordt de 7^de keer dat ik ga drinken, dat ben ik dus 1:45 uur onderweg. Nog één 1 à 2 keer en dan ben ik op het 10 km punt. Toen hoorde ik Bruce schreeuwen: “you’re almost at the 10k mark.” Hoe kan ik nou al bij het 10 km punt zijn ik moest nog zeker 20 minuten voordat ik daar ben. En ik zwem 3 minuten en we zijn bij de 10 km boei. Nou van dat eetschema klopte dus ook niks meer….

Halverwege

De omstandigheden waren erg goed, er stond alleen wat stroming op sommige plekken en er waren nauwelijks golven. Er was hooguit wat wind maar dat was ook niet veel. Erg gunstig.

Ik moet zeggen ik voelde me aardig goed bij het 10 km punt en zelfs daarvoor al. Dus bij 8,5 km begon ik al te versnellen. Ik vroeg nog naar mijn tijd op het 10 km punt, maar achteraf klopte daar niet zoveel van. Ergens rond de 2 uur en 20 minuten of langzamer. Ik kreeg te horen dat ik op tweede positie lag en dat er een jongen 500m voor me lag die de eerste positie zou hebben. Achteraf was het waarschijnlijk zelfs 800m. Dus ik ging flink versnellen en kreeg steeds te horen. 400m ervanaf, 300m ervanaf, 200m ervanaf. Ik ging als een trein, zeker tussen de 14 km en de 18 km. Ik haalde een dame in en een team van twee. Dat motiveerde. Op een gegeven moment zegt Bruce dat de eerste plek voor me ligt en ik kon hem zien, maar het was nog echt een flink stuk. Ik ging door en we gingen voorbij de 17 km, de 18 km. En toen bij 18,5 km was ik er denk ik 30m vanaf. Ik sjeesde voorbij en dacht dus dat ik eerste lag. Echter nadat ik hem had ingehaald en de laatste 500m kwamen, werd het ongelofelijk zwaar. Mijn energie was op en bang dat ik weer ingehaald zou worden probeerde ik met alle macht mijn snelheid vast te houden. Volgens mij ging dat niet slecht.

Ik naderde de finish die zich bevindt op de kant, dus je moet nog een stuk rennen nadat je 20 km hebt gezwommen. Ik was dat zwemmen wel zat na 4,5 uur dus ik probeerde zo gauw mogelijk op te staan, maar het water was te diep om goed te rennen. Uiteindelijk passeerde ik de finish en deed alles zeer. Ik voelde al dat ik niet had gewonnen, er was gejuich maar niet zo zoals de vorige keer en ik werd gefeliciteerd maar niet met de winst. Na een korte interview te hebben gehad liep ik naar Carol (de vrouw waar ik momenteel verblijf) en haar zoon Paul, waar Garth zich later bij voegde. Daar kreeg ik de bevestiging dat ik niet 1^ste was geworden maar 4^de. Kan gebeuren en ik had geen tijd om te balen, want ik was blij met mijn tijd; blij dat ik de overkant had gehaald op een goede manier. Mijn officiële tijd was 4 uur, 34 minuten en 49 seconden.

Mijn eerste 20 km succesvol gezwommen. Het is een erg goede ervaring geweest. Ik weet nu wat ik kan verwachten bij zulke afstanden en ik weet hoe het in elkaar steekt. De jongens die ik voor mij moest dulden hadden al eens de Rottnest swim gezwommen dus die waren daar enigszins mee in het voordeel. Ik zou onwijs graag eens terug willen gaan en deze wedstrijd nog een keer willen zwemmen, nu ik weet hoe het in elkaar steekt. En dan vanaf het begin af aan een goede race draaien.