Kroatië was een heel gaaf avontuur geweest. Ik heb de afgelopen tijd mijn best gedaan om jullie goed op de hoogte te houden en ik denk dat het aardig goed is gelukt. In dit artikel ga ik mijn laatste verslag schrijven over Kroatië, aangevuld met de oudere verslagen die ik al eerder heb gemaakt.
Hieronder mijn twee verslagen die ik voor de wedstrijd heb geschreven:
De wedstrijd vanuit de ogen van Lars
Zaterdagochtend om 8:00 uur ’s ochtends zouden we dus gaan starten. Helaas liep het één en ander mis bij de organisatie, waardoor de start vertraagd was met 45 minuten. Wij waren echter continu aan het wachten tot we mochten starten. Tegelijkertijd begon de zon op te komen en werd het heter en heter. Marcel had mij ingevet met schapenvet, dat had ik ook gebruikt voor mijn oversteek van 20 km in Australië. Sterk spul; amper van je lichaam af te krijgen. Dat was maar goed ook, anders was al het vet door het lange wachten al van mijn lichaam af.
Om kwart voor 9 doken we dus het water in en gingen we starten. Redelijk behouden omdat het toch een 16 km wedstrijd was. Van tevoren heb ik de deelnemerslijsten bestudeerd en zag ik dat de Italiaan Matteo Furlan over de sterkste papieren beschikte. Ik kwam geheel toevallig bij de start gelijk naast hem te liggen en had toen dus besloten om achter hem aan te gaan. De eerste 8 km lag ik meestal rechts voorin de groep. Ik probeerde deze 8 km zo makkelijk mogelijk door te komen. Dat betekende dus zoveel mogelijk in het spoor van andere zwemmers, goed drinken en niet de kop nemen. Op een gegeven moment zette de Italiaan flink aan en ging ik, als enige zwemmer, in zijn spoor mee. Hij zwom helemaal naar voren en sloeg een gat met de rest van het peloton. Alleen een Kroatische zwemmer, een Hongaarse zwemmer en ik konden volgen. Dit gebeurde tussen 7 en 8 km.
Zo rond het 9 km punt had de Kroatische zwemmer de kop overgenomen en ging ik weer eenmaal drinken. Hierdoor viel er een gat en moest dat gedicht worden. De Italiaan ging als een gek achter de Kroatische zwemmer aan waarna ik volgde. Een flinke versnelling kost ook de nodige energie en dat was ook de reden dat de Hongaarse zwemmer helemaal in elkaar klapte. We waren dus nog met zijn drieën over, dat gaf Marcel ook aan. Tussen 10 en 13 km werden er veel tempoversnellingen gemaakt en op 13 km kon ik niet meer de snelheid opbrengen die de Italiaan en Kroatische jongen hadden. Ik kwam dus alleen te liggen en dit stuk was erg zwaar voor mij. Zware armen zorgde ervoor dat ik goed op mijn techniek moest letten om deze laatste 3 km goed door te komen. Helemaal spannend werd het toen Marcel aangaf dat er een groepje zwemmers achter mij aanzaten. Ik dacht gelijk: “het zal toch niet dat ze mij gaan inhalen.” Op dat moment zag ik het hotel en gaf Marcel mij nog wat te drinken. Nog 2 km te gaan. Gelukkig ging het vanaf toen weer beter en toen ik eenmaal in de haven kwam ging het prima. Ik kon ook nog in stijl afsluiten met een eindsprintje.
De jury zei gelijk mijn tijd, 3 uur, 11 minuten en 14 seconden. Waarop ik gelijk mijn plaats vroeg: 3de kreeg ik te horen. Wat was ik blij!
Omdat de organisatie niet had verwacht dat ik bij mijn debuut gelijk op het podium zou eindigen, noemde ze mij: “surprise of the day.”
Hieronder nog wat foto’s van de prijsuitreiking en tijdens de wedstrijd.
Top gedaan Lars, en gelijk zo een mooi resultaat. Je kunt trots zijn xxx
Door de ogen van een toeschouwer op afstand:
Het was zoals toen je alleen een wereldradio had om je favoriete sportwedstijd te volgen…alle zintuigen open, op het puntje van je stoel en zoveel mogelijk info bij elkaar proberen te krijgen. Nu met tablet en mobiel in de aanslag en de netwerkjes af. De Open Water Swimming Club gaf goede info en aangevuld met wat kroatische info en Huize Bottelier werd het ook in Nederland een spannende wedstrijd. Met de info over de verlate start gingen gelijk de radertjes al los over het wel of niet hebben van genoeg voeding en de opkomende zon en warmte. Heel fijn was het berichtje dat Lars er goed bij zwom vanaf de start. De korte stukje video werden keer op keer gedraaid wachtende op het volgende nieuws. Lars kon je heel goed zien zwemmen herkenende aan zn slag. Toen wij kregen te horen dat Lars in de kopgroep meeging kreeg ik toch een traantje in mn linkerooghoek en vanaf die tijd alle vertrouwen in een goede afloop wetende dat het wel heel zwaar zou worden. En ja toen Lars moest lossen zagen we de video en ja zn armen leken zwaarder en drie km is erg lang alleen. Nu op de kop en volharding verder Lars!! Wetende dat erachter de zwemmers als haaien erachter zatten. Wat waren we blij thuis toen we jouw video zagen metn”Heyyy en nog 1″ (erg grappig als je dat tien keer achter elkaar afspeelt;). Dank je wel Lars, Faros, andere zwemmers en Marcel voor een ultieme aparte sportbeleving!
Ps hier en daar een schrijffoutje ivm bochten in het OV;)….Super gedaan Lars! Trots op je!! Huize Scheveningen; )